Dziś mija kolejna rocznica śmierci s. Pauli Tajber – założycielki Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Duszy Chrystusa Pana, którego dom generalny mieści się w Krakowie na Prądniku Białym. Należące do niego siostry po dziś dzień pracują na rzecz społeczności parafialnej w Zielonkach.
Prezentowany obiekt tygodnia jest pamiątką z pogrzebu matki założycielki, który odbył się w 1963 r. Jest to zbiór zdjęć oprawiony w brązową, drewnianą ramę. Składa się z trzech rzędów fotografii, jakie zostały opatrzone komentarzem. Szczególnie ciekawym faktem jest narracyjność tej pamiątki, w której opowiedziana została historia ostatniej podróży siostry. Pierwsze trzy zdjęcia mają charakter intymny. Najpierw widoczna jest postać s. Pauli Tajber za życia, dalej zaś siostry żegnają zmarłą jak członka rodziny. Następne dwie fotografie przedstawiają przyjazd trumny z Siedlca do Krakowa oraz przybycie dzieci z przedszkola, co też związane jest z elementem społeczno-wychowawczym charyzmatu zgromadzenia. Kolejny rząd to kondukt pogrzebowy złożony z przedstawicieli duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego. Na samym końcu procesji duchownych idą biskupi, co ma symbolizować ich służebną rolę wobec Kościoła, w myśl zasady „ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”. Dalej widać karawan i tłum wiernych. Ostatni rząd przedstawia złożenie trumny z ciałem s. Pauli Tajber i obsypanie grobu kwiatami.
W przedstawionej historii śmierć nie jawi się jako coś strasznego. Na twarzach sióstr widać bardziej zadumę niż rozpacz. Widoczne jest to ponadto w warstwie językowej. Siostra „zasnęła w Panu”, a jej śmierć to „Wola Boża”. Matka założycielka mimo eksponowanej funkcji umiera wśród osób sobie bliskich, a podkreślane przez twórcę tego zestawienia zdjęć liczne uczestnictwo wiernych oraz „grób zasypany kwiatami” miały ukazać miłość jakim dana postać była otoczona przez społeczność.
IR Po 169/2015
