Gwara

Czasem te dialekty, zwłaszcza kiedy występują blisko siebie, wpływają na siebie nawzajem, co prowadzi do powstawania mieszanych i przejściowych odmian, w których można dostrzec cechy charakterystyczne dla różnych grup dialektalnych. W porównaniu z językiem literackim, który obfituje w archaizmy, gwary są zazwyczaj bardziej stałe i odporne na zmiany.

Historia gwary zawsze była związana z tematem ludowości w literaturze. Była używana jako narzędzie satyry, środek wyrazu poetyckiego i znalazła swoje miejsce w dramaturgii. W niektórych przypadkach gwary były nawet uważane za równie ważne co język literacki, jak to miało miejsce w twórczości Kazimierza Przerwy-Tetmajera na skalnym Podhalu. Stefan Żeromski uważał, że gwarowe dialekty stanowią "podstawowe źródło odrodzenia języka literatury".

Niestety, z upływem czasu mieszkańcy wsi zaczęli wstydzić się swoich tradycji, gwary, a nawet swojego pochodzenia i stylu życia.

"Gwara to język rodzinny, język żywy (...). Ktokolwiek nie bada starannie gwar swego języka, zna go tylko do połowy" ~ Władysław Doroszewski